• Goud van Oud

    Piet van Miert links naast trainer Ernst Happel bij ADO in het seizoen 1965-1966

    Resultaten in het verleden geven geen garanties voor de toekomst. Toch willen wij herinneringen voor de oudere lezers nieuw leven inblazen.

    Als 17-jarige maakte Piet van Miert zijn debuut in het eerste elftal van DHC, de club waar hij zich als tienjarige meldde. In de eerste klasse en vervolgens in de tweede divisie maakte hij weliswaar doelpunten. Zijn productie was aanvankelijk nog aan de bescheiden kant. Dat valt best te verklaren, omdat DHC destijds een bescheiden rol speelde en van jongelingen niet per se kon worden verwacht aan de lopende band te gaan scoren. Die mogelijkheden deden zich eenvoudigweg niet voor. Echter, toen DHC over een lichting spelers beschikte, die wel vaker een dominantere rol op het veld veroverde, ging het Van Miert en DHC ineens goed. In het seizoen 1958-1959 scoorde Van Miert vijftienmaal, DHC werd tweede en promoveerde naar de eerste divisie. Op dat niveau bleek de middenvoor helemaal in zijn element met 18 treffers

     Sparta nam hem in de zomer van 1960 over van de Delftse club. Op Eredivisie-niveau kende Van Miert geen plankenkoorts en was met 15 goals belangrijk voor de vierde plaats die Sparta in het seizoen 1960-1961 bereikte. Het seizoen daarop was in de competitie iets minder, maar Van Miert beleefde aan het einde van dat voetbaljaar zijn hoogtepunt. Hij was de maker van het enige doelpunt en dus matchwinner in de op het Rotterdamse Kasteel gespeelde bekerfinale tussen Sparta en… zijn oude club DHC! De Delftse eerstedivisie-club had overigens wel een verlenging afgedwongen. In zijn derde jaar bij Sparta baarde Van Miert opzien door vijf doelpunten voor zijn rekening te nemen in de thuiswedstrijd tegen NAC. En toch was die topproductie niet voldoende voor de zege, want de uitslag werd 5-5! En hij was een keer matchwinner bij de Rotterdamse derby tussen Feyenoord en Sparta in de Kuip

    Door een ernstige blessure in het eerste seizoen bij ADO gingen hem vele wedstrijden aan hem voorbij. Na het blessureleed kwam hij niet meer tot zijn oude niveau en vervolgde zijn loopbaan als gymnastieklerraar in Vlaardingen en was hij trainer van verschillende amateurverenigingen in de regio. Bron: ADO Post/Jan Klijn